Bolesława Lament

 

B.Lament

POSTAĆ BŁ. BOLESŁAWY LAMENT

ZAŁOŻYCIELKI ZGROMADZENIA SIOSTR MISJONAREK ŚWIĘTEJ RODZINY

 

Bolesłewa Lament żyła w latach 1862-1946, urodziła się w Łowiczu na terenie parafii Świętego Ducha. W 1905 roku dała początek nowemu Zgromadzeniu pod patronatem Świętej Rodziny w Mohylewie na Białorusi dla wspomagania dzieła jedności Kościoła, tej jedności, o którą modlił się w Wielki Czwartek w Wieczerniku Chrystus. Bolesława „nie szczędziła niczego byleby umacniać wiarę i rozpalać miłość do Boga, byle tylko przyczyniać się do wzajemnego zbliżenia katolików i prawosławnych.

Zgromadzenie od początki, w myśl ideałów bł. Bolesławy, zajęło się wychowywaniem dzieci i młodzieży. W Mohylewie, w Petersburgu, w Wyborgu w Finlandii, w Żytomierzu siostry prowadziły szkoły, internaty, żłobki i sierocińce. Uczyły wszystkich, bez względu na wyznanie. Pomagały biednym rodzinom. Umacniały ludzi w wierze ucząc zasad chrześcijańskich i swoją otwartością przełamywały niechęci między wyznaniami. Wielokrotnie narażały się na utratę wolności, na wygnanie, łagry i śmierć. Rewolucja październikowa odebrała siostrom szkoły i dalsza działalność zeszła do podziemi. Większość sióstr musiała opuścić Rosję w 1921 r.

Nie było dane wrócić Matce Bolesławie na tereny Wschodu. Komunizm zamknął granice, ale nie mógł zamknąć jej serca i przerwać modlitwy. Nieustannie towarzyszyło jej bicie Serca Jezusa z Wieczernika.

W wolnej Polsce siostry zaczynały wszystko od nowa. Prowadziły działalność apostolską przede wszystkim na Kresach Wschodnich zamieszkałych przez ubogą ludność, w przeważającej części prawosławną. W momencie wybuchu drugiej wojny światowej siostry pracowały na 23 placówkach. W wyniku wojny ponownie straciły to, co z trudem udało się stworzyć. Rozproszone w zawierusze wojennej prowadziły nadal działalność charytatywną i tajne nauczanie.

Po wojnie siostry zmieniały formy pracy, dostosowując je do potrzeb czasu i możliwości. Nie można było prowadzić zakładów wychowawczych, pracować w szpitalach. Większość sióstr posługiwała przy parafiach nauczając zasad wiary i przygotowując dzieci i młodzież do sakramentów świętych. Dopiero niedawno siostry mogły założyć własne placówki oświatowe – przedszkola, szkołę, świetlice.

Po Soborze Watykańskim II, gdy rozszerzyły się horyzonty ekumeniczne, siostry czynnie włączyły się w przygotowywanie tygodniowych modlitw o jedność chrześcijan i szerzyły sprawę pojednania zgodnie z nauczaniem Kościoła. Była to zewnętrzna forma tego, co omadlały od początku zaistnienia zgromadzenia, tego, co polecały Bogu ofiarując liczne cierpienia dnia codziennego.

W 1970 r. zgromadzenie podjęło posługę misyjną w Afryce, najpierw w Zambii, a w dwadzieścia lat później w Kenii. Na misjach potwierdziła się jeszcze dogłębniej potrzeba modlitwy i współpracy w dziele pojednania chrześcijan. Tam, gdzie jest wielka mozaika różnych wyznań charyzmat zgromadzenia okazuje się opatrznościowy.

Zaraz po otwarciu granicy na Wschodzie, w roku 1990 siostry z Polski już jawnie dołączyły do sióstr działających w ukryciu na terenach Litwy i Białorusi. Rozpoczęły też ewangelizację w Rosji. Spełniły duchowy testament swojej Założycielki. Prowadzą świetlice dla dzieci z ubogich rodzin, stołówkę dla biednych, katechizują dzieci, młodzież i dorosłych. Praca cicha i zwykła, a jednak pokonująca bariery stuleci.

 

Wyniesiona do chwały ołtarzy dni 5 czerwca 1991 r. w Białymstoku podczas IV pielgrzymki bł. Jana Pawła II do naszej Ojczyzny.

… Długo przed Soborem Watykańskim II stała się inspiratorką ekumenizmu w życiu codziennym przez miłość. ... Przez całe życie odznaczała się szczególną wrażliwością na ludzką biedę”. (z homilii beatyfikacyjnej Jana Pawła II -  5 VI 1991r

Wspomnienie liturgiczne 29 stycznia – data narodzin dla nieba.

W Białymstoku, tam gdzie żyła i umierała m. Bolesława, powstało Sanktuarium z obrazem błogosławionej w głównym ołtarzu ku Jej czci. Mieści się przy domu zakonnym ul. Stołeczna 5

Po beatyfikacji swojej Założycielki, czyli od 1991 r. zgromadzenie cieszy się współpracą ludzi świeckich zainteresowanych charyzmatem, którzy tworząc Rodzinę Misyjną włączają się w dzieło bł. Bolesławy. Grupa również istnieje przy parafii Świętego Ducha.

 

Obecnie Zgromadzenie liczy 324 siostry - 55 placówek, 208 siótr pracuje w Polsce w 25 domach , 116 sióstr na innych placówkach zagranicznych: USA – 3 domy, Tanzania - 1, Zambia -4, Kenia -6, Włochy - 2, Litwa - 2, Białoruś – 8, Rosja - 2.

 

 

Kto chciałby więcej poczytać o bł. Bolesławie Lament zapraszamy do biblioteki w Łowiczu przy ul Seminaryjnej 6A

 

Pozycje:

1.    Gronkiewicz.A.T. Błogosławiona Bolesława Lament. Warszawa 1991.

2.    Gronkiewicz.A.T. Życie i działalność Bolesławy Marii Lament1862-1946 Założycielki Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Św. Rodziny. Warszawa 1990

3.    Gronkiewicz.A.T. Błogosławiona Bolesława Lament. Łowicz wyd, II 2011

4.    Bolesława Maria Lament –Bym kochała coraz goręcej. Myśli wybrane. Warszawa 1997.