Bolesława Lament w 1873 r. ukończyła szkołę elementarną. W 1876 r. ukończyła gimnazjum w Łowiczu, jedyna i pierwsza szkoła żeńska w Łowiczu. (nauka w języku rosyjskim).
Rodzice troszczyli się o możliwie najlepsze przygotowanie córki do życia. Bolesława ukończyła szkolę z wyróżnieniem. „Była dzieckiem wątłym, lecz bardzo zdolnym”. Kończąc progimnazjum rosyjskie uzyskała uprawnieni do nauczania w szkole elementarnej. Bolesława z woli rodziców rozpoczęła naukę krawiectwa. Po uzyskaniu dyplomu (18 lat) w Warszawie założyła zakład krawiecki w Łowiczu, gdzie pracowała również jej siostra Stanisława.
Prawdopodobnie do I Komunii Świętej przystąpiła w wieku 10 lat, bierzmowanie przyjęła mając 21 lat.
Bolesława fundament życia wewnętrznego opierała o dom rodzinny, panują w nim atmosferę katolicką i głęboko religijną.
Maria Lament, po powrocie z dyplomem Bolesławy zapisała, że rozpoczęła życie wewnętrzne z młodszą siostrą Stanisławą pod kierunkiem Ks. Antoniego Chmielowskiego (świątobliwy, wykształcony kapłan). Tak sama wspomina po 50 latach: „Miałam spowiednika w nim widziałam samego Boga do mnie przemawiającego, dlatego też wierzyłam, iż wolą Bożą jest, by spełnić to wszystko, o czym on mnie pouczał, więc o ile moje nędzne siły do tego były zdolne, spełniałam nieraz nadzwyczaj trudne wskazówki spowiednika, widząc w tym wolę Bożą. (…) Mając lat dwadzieścia odprawiłam rekolekcje i uderzyły mnie właśnie te słowa: że wola nasza winna zlać się z wolą Bożą tak jak zlewają się dwie kule z wosku w jedną bryłę”.
Idąc za radą spowiednika Bolesława z młodsza siostrą Stanisławą w 1884 r. opuściły Łowicz udając się do Zgromadzenia Rodziny Maryi w Warszawie. Gdy została tam przyjęta poinformowała o tym rodziców. Oni zawieźli młodszą siostrę Marię (9lat) do pensji prowadzonej przez Siostry Rodziny Maryi.
Bolesława nowicjat odbywała w Warszawie przy ul. Żelaznej 97. to czas próby pod kierunkiem mistrzyni, która wdrażała kandydatki w życie duchowe zgodnie z przepisami zawartymi w ascetycznej części konstytucji.
Prawdopodobnie w 1886 r. złożyła pierwsze śluby czasowe. Pracowała, jako nauczycielka i wychowawczyni, instruktorka krawiectwa w Warszawie, Petersburgu, odessie i Iłłukszcie. „Jako gorliwa nauczycielka i wychowawczyni była szanowaną i kochaną przez młodzież wywierając wpływ na swoje otoczenie”.
M. Łucja Czechowska podała: „s. Bolesława odznaczała się powagą, gorącą pobożnością i skupieniem. Starała się pierwsza rano być w kaplicy, by przed pacierzem wspólnym rozmyślać Mękę Pańską odprawiając drogę krzyżową, jak również na wszystkich ćwiczeniach wspólnych starała się być pierwszą”.
W 1891 r. lub 1892 r. przed wieczystymi ślubami Bolesława wystąpiła ze Zgromadzenia sióstr Rodziny Maryi z pragnieniem życia głębszego zjednoczenia z Bogiem (bardziej kontemplacyjnego), decyzję podjęła po długiej walce wewnętrznej i naradzie z kierownikiem duchowym. (razem odeszła s. Stanisława).
Przybyła do domu rodzinnego w Łowiczu.